بازگشت
انتخابات پارلماني و چالش های امنيتي
میلاد میلاد


انتخابات پارلماني که قرار است در 18 سپتامبر سال روان عيسايي برگزار گردد،از همين حالا با چالش های جدی امنيتي مواجه بوده و برغم فضای آرام انتخابات رياست جمهوری،سايه شوم فعاليت های تروريستي طالبان از يکسو و تهديد خطرجنگ سالاران ؛ برای متشنج ساختن وضع امنيتي در کشور و مختل ساختن فضا و دستبرد آرای مردم از سوی ديگر، برآن سايه افگنده است . درين شکي نيست که در بي ثباتي امنيتي در افغانستان همسايگان آزمند و عوامل برون مرزی همواره مطرح بوده اند. دراين ميان؛ پاکستان اين دانه سرطاني که ازهمان ايجاد زايش اش در نطفه و به ويژه طي تقريباً سي سال اخير به مرکز تخريب کاری،تجهيزو تسليح باندگروپ هاعليه کشورما مبدل گرديده است،اکنون با وصف آنکه در ظاهر ازدوستي و همکاری و مبارزه مشترک عليه تروريزم حرف مي زند و تظاهر مي نمايد، ولي به صورت پنهاني در تضعيف پايه های حاکميت دولتي و متشنج ساختن وضع امنيتي کشورما، رول برجسته داشته و نقش موريانه را بازی مي نمايد. موج اعتراض های مردمي و ناآرامي ها ی اخير و عمليات گستردهء طالبان در جنوب کشور،مقامات رهبری کشور را واداشت تا به اين واقعيت مشهود- مداخله پاکستان در امور داخلي کشورما - اعتراف کنند و خواهي نه خواهي بانگ اعتراض شان بلند گردد.
بي مورد نيست که آقای کرزی ووزيرداخلهء افغانستان به شکل غيرمستقيم و سخنگوی رئيس جمهور با کنارگذاشتن نورم های ديپلوماسي،با وضاحت تمام از مداخلات صريح و آشکار پاکستان ياددهاني نموده و تذکر داد که پاکستان چون لانه شيطاني برای تروريستان مبدل گرديده است .بيان اين واقعيت که موجب ايجاد تنش در مناسبات هردو کشور شد،منجر به آن گرديد تا رئيس جمهوربوش با همتای پاکستاني اش که متحد کليدی در جنگ با تروريزم پنداشته مي شود پيرامون اين موضوع مداخله نمايد. تهديد فزاينده امنيتي در زماني صورت مي گيرد که دولت از سياست آشتي جويانه با طالبان سخن رانده و طالبان با استفاده از اين برنامه در تلاش گسترش نفوذ و يا به عباره ديگر تثبيت جايگاه سياسي و اجتماعي خويش در جامعه اند. کافي است گفته شود که صرف طي سال جاری بيش از 400 تن نيروهای نظامي افغانستان و پنجاه سرباز امريکايي در نبرد با طالبان کشته شده اند . درهمين حال ادامه فعاليت های تروريستي طالبان در حوزه جنوب غرب کشور،ساير پروبلم های امنيتي در محلات ديگر را تحت تاثير خود قرار داده است که با تاسف نمايانگر وضع متشنج امنيتي در کشور بوده و مبين موجوديت مراکز متعدد قدرت درکشور مي باشد و مردم را به اين باور ساخته است که دولت بايد راهکار دقيق و روشني برای برون رفت اين معضله سرنوشت ساز پي ريزی کرده و به اغماض و مصلحت گرايي وسازش های ننگين پايان بخشد .در غيرآن اين انديشه به قوت خود باقي خواهد ماند، که دولت نمي خواهد به سياست زور و ارعاب جنگ سالاران پايان بخشد.مبرهن است که والي وولسوال تنظيمي پاسخگوی منافع مردم ما که در سه سال اخير در آرزوی ايجاد يک نظام سالم دموکراتيک در انتظار قرار داشتند و برخورد شفاف و متعهد به منافع خويش را از رهبری دولت متقاضي بودند،اين توقع را نيز مطرح مي سازند تا برخورد قانوني با مخالفان روند جديد صلح صورت گيرد.اما با دريغ که در موارد بي شماری تعهدات وسازش های در حاشيه کشيدن زورمندان مسلح کاملاً مخالف منافع مردم صورت گرفته است . مردم به اين عقيده اند که شرايط امنيتي بايد بازنگری جدی گرديده و حس بي اعتماديي که بر مردم نسبت وخامت اوضاع مستولي گرديده است،مرفوع گردد. زيرا بيش‌ از سه سال‌ است‌ كه‌ بالاتر از25000 سربازامريكا و متحد ينش‌ درافغانستان‌ حضوردارند اما هنوز هيچ‌ نشاني‌ از ثبات‌ و صلح‌ و امنيت‌ در كشور سراغ‌ نداريم . با تلخي فراواني بايد ياد آور شد که ايجاب مينمود تا پس‌ از سقوط‌ طالبان‌ ، بدون درنگ به جمع آوري اسلحه ا قدا م ميگرديد ،اما نه تنها اقدامي نشد بلکه دست‌ تفنگدارا ن ‌ در نقض‌ حقوق‌ بشر، حقوق‌ زنان‌، دامن‌ زدن‌ اختلافات‌ قومي‌ و مذهبي‌، چور و چپاول‌ با زگذاشته شد . درست است که پروسه خلع سلاح در افغانستان ، آغاز شد و اميدواريهاي رادر ميان مردم پديد آورد مردمي که طي بيشترازيک دهه درحاکميت تفنگ هزارا ن قربا ني دادند و کشور خود را نمايشگاه عظيم انواع سلاح هاي سبک و سنگين مي ديدند، درين آرزو بودند که روزي سايه سياه تفنگ را بربالاي سرشا ن نديده واين حاکميت ننگين را براي ابد به گورستا ن تاريخ دفن نمايند . دولت پروسه بنا م جمع آوري سلاح را روي د ست گرفت که ميليون ها دالررا به بادفنا داد، ولي درظاهرارقامي ارايه مي گردد که اميد واري هاي کا ذبي را به مرد م نويد ميدهد . اما کشتن ، بستن ، بردن ، اختطا ف ، زورگويي ، قاچاق، وحشت ، بربريت ، جنگ هاي ذات البيني و مرد م آزاري با گذ شت هرروزوسعت بي سا بقه پيدا مي نما يد .
آری !ادامه‌ خشونت‌ عليه‌ زنان‌، حوادث‌ بيشمار تجاوز، تهد يد و ازدواج‌ اجباري‌ توسط‌ افراد مسلح‌ ‌، افزايش‌ بي‌سابقه‌ خود كشي‌ و خود سوزي‌ زنان‌، تهديد فاميل‌ها تا د ختران‌ خود را به‌ مكتب‌ نفرستند، سوزاند ن‌ مكاتب‌ دخترانه‌، احساس‌ ناامني‌ زنان‌ در كار بيرون‌ از خانه‌، ممنوعيت‌ ظاهر شدن‌ آواز خوانان‌ زن‌ در راديو و تلويزيون‌، افزايش‌ زنان‌ و بيوه‌هايي‌ كه‌ چاره‌اي‌ جز گدايي‌ و روي‌ آوردن‌ به‌ فحشا ندارند و... سرقت‌ منازل‌، د كان‌ها و دفاتر، اخذ غير قانوني‌ ماليه‌ و گمرك‌، حيف‌ و ميل‌ سرمايه‌هاي‌ ملي ، بيداد فساد مالي‌، رشوه‌ ستاني‌ و بيكاري، خورد و برد وحيف وميل قسمت‌ اعظم‌ كمك‌هاي‌ خارجي‌ به‌ وسيله‌ وزارتخانه‌ها و د يگر ارگان‌هاي‌ دولتي‌ و كند بودن‌ شرم‌ آور بازسازی مجدد، ‌ توليد و تجارت‌ بيسابقه‌ء‌ هيروئين‌ که افغانستان‌ را مجدداً در صدر ليست‌ كشورهاي‌ توليد كننده‌ هيروئين‌ قرار داده‌است، مشت نمونه خروار از موجوديت تفنگ بالای سرمردم ما حکايه مي نمايد. بناءً ايجاب مي نمايد تا برنامه عملي دولت برمبنای خواستهای مردم جنگ زده کشور ما در مبارزه با تروريزم و تفنگ سالاران دگرگون شود و دولت با قاطعيت در برابر همه اناني که به بي نظمي و ايجاد وحشت در بين مردم ما مي پردازند،به مبارزه جدی پرداخته و به سازش و معامله تن درندهد./
منتشره شماره چهارم سال سوم ماهنامه مشعل
August 7th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات